"Wyrwa" - Wojciech Chmielarz

Jak wybierasz książki? Czytasz blurby? Przeglądasz recenzje na lubimyczytać.pl a może po prostu bierzesz w ciemno wszystko co napisał Twój ulubiony autor? Ja Wyrwę wzięłam w ciemno. Nie przeglądałam wcześniej zarysu fabuły. I dobrze zrobiłam, bo kiedy po skończeniu czytania zerknęłam na tylną stronę okładki, okazało się, że wydawcy postanowili zdradzić mnóstwo szczegółów. 😡 Nie lubię tego. Nie lubię też, gdy opowiada mi się za dużo o książkach, które chcę przeczytać. To zbrodnia. Z drugiej strony rozumiem, że opisy z tylnej okładki to marketing... Jakub Małecki w jednym ze swoich wywiadów, wspominał o straganie z książkami, który odwiedził kiedyś będąc w Krakowie. Kupił kilka pozycji, na okładce których był tylko tytuł, nic więcej. Nie miał więc pojęcia dokąd pojedzie zaczynając czytanie tej konkretnej. Przyjemne uczucie. 😉

Jak więc zachęcić Cię do przeczytania Wyrwy i nie zdradzić jednocześnie zbyt wiele? Po pierwsze, Chmielarz nie mydli oczu rozwleczonymi opisami. Jest zwięźle, w punkt, na temat. A dodatkowo również dowcipnie. Po drugie, ma niezwykły dar pisania historii, które wciągają od pierwszej strony. Po trzecie, świetny pomysł na fabułę. Gwarantuję Ci, że po przeczytaniu sam będziesz się zastanawiał, jak dobrze znasz mężczyznę/kobietę, która leży obok Ciebie. Czy wydaje Ci się, że po piętnastu latach związku poznałeś ją/jego wystarczająco? Czy da się kogoś poznać tak naprawdę?

Wyrwa to thriller psychologiczny. To opowieść o stracie, o sposobie radzenia sobie z nią. Głęboka, mądra, dowcipna a czasem bardzo wzruszająca.

Dzieci nie powinny umierać przed rodzicami, a rodzice nie powinni umierać wtedy, kiedy dzieci są dziećmi. To jest po prostu niesprawiedliwe. Rodzice powinni widzieć jak ich córki, synowie rosną, zmieniają się w nastolatki, jak pojawiają się im włosy na nogach, pod pachami, wokół genitaliów, jak wstydzą się oznak dorastania - budzących się piersi, zmieniającego barwę głosu, jak zakochują się po raz pierwszy, drugi, trzeci, jak przeżywają kolejne rozczarowania i porażki, zdają na studia albo z nich wylatują, układają sobie życie, zdobywają żonę, męża, jak rodzą im się ich własne dzieci i wszystko się powtarza. A dzieci powinny oglądać przez lata swoich rodziców. Obserwować, jak się zmieniają, jak we włosach pojawiają im się kolejne pasma siwizny, skóra zaczyna obwisać i pokrywać się zmarszczkami, z początku drobnymi, ledwo zauważalnymi, potem coraz głębszymi.

Wojciech Chmielarz dołączył do listy. Listy nazwisk autorów, których książki biorę w ciemno. Do Magdaleny Witkiewicz, Jakuba Małeckiego, Guillaume'a Musso, Moniki Szwai. Fajne to towarzystwo. 😁🥰